Żółw i zając

Pewnego dnia zając spotkał żółwia powoli sunącego ścieżką.
— Hej, powolny! — zawołał z drwiną zając.
— Jak ty się w ogóle poruszasz? Ja w jednym susie pokonuję większą odległość niż ty przez cały dzień!
Żółw spojrzał na niego spokojnie i powiedział:
— Może i jesteś szybszy, ale czy odważysz się ze mną ścigać do tamtego dębu?
Zając parsknął śmiechem:
— To będzie najłatwiejszy wyścig w moim życiu! Zgoda!
Gdy padł sygnał startu, zając pomknął jak strzała, zostawiając żółwia daleko w tyle.
Po chwili zatrzymał się i obejrzał za siebie.
— Ten żółw jest tak daleko, że go nawet nie widać — pomyślał.
— Mam tyle czasu, że mogę sobie odpocząć.
Położył się pod drzewem i wkrótce zasnął.
Żółw tymczasem szedł wytrwale naprzód, krok za krokiem.
Mijał śpiącego zająca i nie zatrzymywał się ani na chwilę.
Gdy zając się obudził, z przerażeniem zobaczył, że żółw jest już tuż przy mecie.
Rzucił się do biegu, ale było za późno.
Żółw dotknął dębu jako pierwszy.
— Powolny, ale wytrwały wygrywa z szybkim, ale leniwym — powiedział mędrzec żółw.